Dziś, będzie dopiero za tydzień...

W ten weekend postawiłam na luz. 
Poranki z potarganymi włosami w luźnej pidżamie i ulubionym różowym szlafroku.

Nareszcie mogę jeszcze wolniej żyć.

Nie spiesząc się nigdzie włączam niebieski przycisk ekspresu do kawy i czekam na każdą aromatyczną kroplę kawy wdychając zapach wiosny przez szeroko otwarte okno.

           

W takie dni chce się tylko ŻYĆ, nic i nikt nie jest w stanie wytrącić mnie z równowagi. Może jedynie nic nie znaczące błahostki jak kopnięcie w kamień czy brak dostatecznej ilości promieni słonecznych.

W takie dni łapie się każdy powiew wiatru, każdy szelest liści.

Obserwuje się pracę pszczół i gwiazdy na niebie.

Wypatruje się bzów, smakuje się pierwszy raz w tym sezonie ulubionych lodów.

Dzięki takim dniom można patrzeć inaczej i doceniać...siłę natury i jej coroczne odradzanie.

Chce się żyć, dawać siebie i nie chcieć nic w zamian, liczy się tylko uśmiech, spojrzenia i....WOLNOŚĆ.

 

Płynę spokojnie nie myśląc o jutrze. Z uśmiechem na ustach planuję nadchodzący tydzień ...

a Wy jak spędzacie ten czas?